Rilke had al naam gemaakt als dichter met zijn bundels Das Stundenbuch en Das Buch der Bilder toen hij de literaire wereld versteld deed staan en wereldfaam verwierf met de publicatie van zijn tweedelige Neue Gedichte in 1907 en 1908. Hij verzamelde daarin het beste werk uit zijn vruchtbaarste periode, die hij grotendeels doorbracht in Parijs. In zijn gedichten (‘Ding-Gedichte’, zoals de dichter ze zelf noemde) probeerde Rilke zijn eigen emoties uit te bannen, gevoelens die tussen dichter en gedicht staan, zodat hij ‘objectieve’ kunst kon maken.