In het zuidelijkste puntje van Canada, vlak bij het Eriemeer in de provincie Ontario, hebben zich sinds het begin van de twintigste eeuw duizenden Belgische immigranten gevestigd. De allereersten vonden er werk in de suikerbietenteelt. Van de vele nieuwkomers in de jaren twintig konden er al heel wat aan de slag in de pas in Canada geïntroduceerde teelt van Virginiatabak, waarvan de bladeren werden gedroogd met hitte (flue-cured). Hardwerkende Vlamingen en flue-cured tabak... het bleek een succesformule te zijn. Na de Tweede Wereldoorlog volgde de grootste en laatste Belgische immigratiegolf. De werkijver van al die Belgen heeft bijgedragen tot de welvaart van de hele streek.
 
Met hun werklust en hun enthousiasme reisden ook hun hobby's en gewoontes mee over zee. Boogschieten, wielrennen, kaarten en duivensport floreerden er en de Belgische Zaal in Delhi (Ontario), opgericht in 1948, beleefde gloriejaren. Martina De Ridder woonde een tijdlang in de Canadese tabaksstreek. Ze maakte er kennis met de Belgische migranten en hun families en ze luisterde naar hun verhalen van succes en tegenslag, van nieuwe kansen en knagend heimwee, van wroeten en vooral doorbijten...