Geluk is onmogelijk pakt de draad op waar Haat is een deugd eindigde, na het proces rondom Madame Bovary, en beslaat de tweede helft van het leven van de schrijver. In die tijd schreef hij een aantal belangrijke werken: de historische roman Salammbô, De leerschool der liefde en Bouvard en Pécuchet.

Het succes van Salammbô verschafte hem toegang tot hogere kringen; zo kwam hij in de salon van prinses Mathilde en die van Louise Colet, met wie hij een jarenlange verhouding had. Hij voerde dan ook uitgebreid correspondentie met de grote auteurs en mecenassen: de gebroeders Goncourt, Guy de Maupassant, Baudelaire en IvanToergenjev.

Buiten die beroemdheden is in deze selectie ook plaats voor alledaagsere mensen, zoals een onbekende lezeres van Madame Bovary, en alledaagsere onderwerpen, zoals de financiële moeilijkheden waarin zijn nichtje Caroline hem bracht.

Maar vooral schrijft Flaubert in deze brieven over zijn zelfopgelegde regime van kuisheid en eenzaamheid, en over zijn 'worsteling met de stijl': het schrijven.