'Dit is een poging tot een autobiografie en de lezer dient te weten dat ik datgene wat ik niet zeg ook niet wil zeggen. Ja, ik houd van het halfdonker. En alstublieft, verwart u het helfdonker niet met iets vaags of verdoezelends. Want ook als het donker wordt, blijft de eeuwig menselijke vorm tastbaar en intact.' Aldus begon George Grosz in 1941 zijn autobiografie.
Grosz is zijn hele leven sympathisant met revolutie en socialisme gebleven, hoewel hij nimmer een benauwend communistisch partijstandount aanhing of enig sociaal of marxistisch dogmatisme huldigde. Direct na de eerste wereldoorlog komt de grote roem als hij collages maakt met John Heartfield, Wieland Herzfelde en Erwin Piscator. In 1921 valt ook zijn eerste proces wegens belediging van de Reichswehr. Vele processen en veroordelingen zullen nog volgen. In 1932 reist hij naar Amerika en is daar enorm actief in anti-fascistische bewegingen en acties.
Dit boeiende, nu eens nostalgische dan weer nuchtere memoriaal van een der grootste schilders uit de geschiedenis mag in de autobiografische reeks Privé-Domein niet ontbreken.
 
'Ik ken niemand die het moderne gezicht van de machthebbers zo tot in het laatste rode wijnadertje heeft getroffen als hij. Zijn geheim: hij lacht niet alleen, hij háát ook.' - Kurt Tucholsky