Over het leven van Edgar Allan Poe doen allerlei verhalen de ronde. Hij is daarin een bijna mythologische figuur, het model van de gedoemde dichter, gekweld door armoede, ongelukkige relaties en dronkenschap. Meestal ontleent met dat model eerder aan Poe’s verhalen dan aan hetgeen uit zijn biografie bekend is. Uiteraard was Poe een opmerkelijke figuur en heeft hij de nodige problemen gekend, maar een directere en betrouwbaarder bron vormt toch zijn non-fiction: een enorme stroom brieven, essays en aforismen; thans voor het eerst in Nederlandse vertaling bijeengebracht.
Poe schreef korte puntige aforismen die hun geldigheid na 150 jaar niet verloren hebben; essays over Daniel Defoe en Charles Dickens, over auteursrecht, over de technische kant aan het schrijven, over de Amerikaanse tijdschriftcultuur, en vele andere, voor de hedendaagse lezer nog steeds interessante onderwerpen.
Het beste leert men Poe kennen in zijn brieven: uiterst persoonlijke (soms zeer gestileerde) amoreuze en andere ontboezemingen, ijdele opmerkingen over positieve en snierende over negatieve kritieken, smeekbedes om geld, voorstellen voor nieuwe projecten, correspondentie met auteurs, etc. Alle aspecten van zijn leven en werk komen erin aan de orde en omdat de brieven meestal op Poe’s persoonlijkheid zelf betrekking hebben, lopen ze veel minder het gevaar om gedateerd te worden.