Valentin Raspoetin bracht zijn jeugd door aan de rivier de Angara, in Siberië. Hij studeerde vervolgens in Irkoetsk. Het kan niet verwonderen dat Irkoetsk en de Angara een grote rol in zijn werk spelen. Natuurbeschrijvingen vormen een wezenlijk onderdeel van zijn proza. Hij is in dit verband al vaak vergeleken met Paustovskij, anderen noemen hem de nieuwe Tsjechov. Raspoetins natuurbeschrijvingen zijn uiterst gedetailleerd, heel poëtisch.
De laatste maanden van het dorp Matjora, dat voor een stuwdam moet wijken, staan in deze roman centraal. Het lot van het dorp is bezegeld maar de bewoners lijken niet te willen wijken. Ze kunnen niet begrijpen dat hun vaderland, voorgoed zou kunnen ondergaan.
Darja, een tachtigjarige vrouw, is de hoofdfiguur in het drama dat men de apocalyps van een dorp zou kunnen noemen. Er zitten uiteraard tal van toespelingen in op de maatschappelijke botsingen die de Sovjetsamenleving te zien geeft, tussen oud en nieuw, tussen individu en systeem, tussen dorp en stad. Afscheid van Matjora is het verhaal van een stervensproces, niet dat van een mens maar van een eiland, een dorp.

Er is vandaag in de Russische literaire wereld geen andere schrijver zo populair als Valentin Raspoetin. Het grootse portret dat Raspoetin van de dorpsbevolking schildert, plaatst hem meteen in de galerij van de grootmeesters der Russische literatuur. Zoals Dostojevski, die hij zijn leermeester noemt, doordringt tot de onbekende diepten van het menselijk wezen, zo confronteert Raspoetin zijn personages met situaties die hen wegrukken uit de gewone rea-
liteit en transponeren naar een haast bovenzinnelijke wereld. Men zou Raspoetins romans terecht kunnen beschouwen als een moderne versie van Schuld en boete.
- Prof. Caroline de Maegd in de Standaard